Recent nog schreef ik over mijn ervaringen met het MAS (25 mei 2011). Weinig is veranderd, ik ben immers nog steeds een grote fan van de architectuur. Afgelopen zaterdag ontdekte ik ook de binnenkant en wisselde met enig wantrouwen mijn Standaard-bon in bij de jongedame aan de kassa.
Eerste verdieping? Check: bureau’s … Tweede verdieping? Check: kijkdepot… Derde verdieping? Check: begin tentoonstelling …
En zo ging het 5 verdiepingen verder. Het MAS bouwt per thema ieder niveau vol, knap van opzet, overdadig van invulling. Ook hier is het gewoon te veel samengepropt. Heel jammer zeker omdat de collecties (verzameld uit de overige musea en schenkingen) best de moeite waard zijn. Moeilijk wordt het echter om na 5 zalen nog de animo op te brengen voor een uitgebreide collectie etnische kunst. Het is een branche die niet voor ons bekend is en die ook een open geest nodig heeft om te kunnen beleven. Zuid-Amerikaanse kunst is nu eenmaal meer dan de zoveelste afbeelding van Huitzilopochtli…
Het MAS is een verzameldepot, zoveel is duidelijk. Het heeft weinig tot geen eigen collecties maar het biedt de ruimte om verrassende opstellingen te geven. De zaal met machtsvertoon is best indrukwekkend! En ook geen overdaad aan tekst, wat een verademing! Het MAS heeft ook geleerd van de omgeving: de publiekswerking is top! Interactie, sociale media en zelfs QR-codes (toegegeven, enkele die ik probeerde, werkten niet). Dus zeker een pluspunt hier! Een minpunt gaat echter naar de overdaad aan objecten. Je gaat voorbij aan topwerken die echt aandacht verdienen en dat is jammer. Een tip: begin bovenaan en daal zo af. Maar vergeet zeker niet te eindigen met het panorama!
